وو و همکارش قصد دارند عمل جراحی را انجام دهند که در آن از روش جدیدی استفاده خواهد شد. مدلی که به‌وسیله‌ی فناوری چاپگر سه بعدی ساخته‌شده است.
سی سال قبل، چاپ این ایده بر روی کاغذ، حرکتی انقلابی محسوب می‌شد. حال پزشکان می‌توانند جمجمه‌ی پلاستیکیِ سه‌بعدی، بینیِ کلاژنی و حتی بازوی مصنوعی چاپ کنند. در سی سال آینده، هدفشان این است که با استفاده از فناوری چاپگر سه بعدی ، اعضای قابلِ رشدِ انسانی را بسازند کنند.
چاپگر سه بعدی در دهه‌ی هشتادِ قرن بیستم، با استفاده از جوهری از پلاستیک داغ شده، سرامیک یا فلز ساخته شد. آنها این کار را برای ساختن اشیایی با استفاده از چکاندن ماده‌ی مذاب در لایه‌های متوالی با هدایتِ یک نرم‌افزار انجام می‌دادند. از این فناوری در صنایع تولیدی و حمل‌ونقل برای ساختن مدل‌های خودرو، هواپیما و اجزای ماشین‌ها استفاده می‌شد. در قرن ۲۱، مصرف‌کنندگان نیز به جمع استفاده‌کننده‌های این فناوری پیوستند تا جواهرات، اسباب‌بازی‌ها و وسایل منزل را بسازند. آنها این کار را با چاپگری به قیمت ۱۰۰۰ دلار انجام می‌دادند؛ با طرح‌هایی که به‌راحتی می‌شد آنها را دانلود کرد.
فناوری چاپ سه بعدی از سمعک تا جمجمه
بخش پزشکی با ساختن ابزارهای پلاستیکی مانند سمعک و گیره بند ناف استفاده از فناوری چاپ سه بعدی را شروع کرد. تا سال ۲۰۱۴، دو درصد از ابزارهای چاپ سه بعدی شده مربوط به بخش پزشکی بودند. مجله‌ی پزشکیِ داروسازی و درمان پیش‌بینی کرد که در دهه‌ی آینده این میزان به بیست درصد برسد. این علم به‌سرعت در حال رشد است. در سه سال گذشته:
- دکترها در دانشگاه میشیگان مدل سه‌بعدی صورت بچه‌ای را با عکس‌های گرفته‌شده از داخل رحم مادر ساختند. بچه کیستی روی صورتش داشت که می‌توانست هنگام تولد تنفس او را محدود کند و این موضوع انجام دادنِ عمل جراحی پرخطری را در دوران جنینی می‌طلبید. مدل سه‌بعدی باعث شد که پزشکان متوجه شوند که این کار ضروری نیست.
- تعداد زیادی از بچه‌ها که با ناهنجاری در نای متولد شدند، تراشه‌ای چاپ سه‌بعدی شده را دریافت کردند که تا رشد بدنشان مسیر تنفس را برای آنها باز نگه می‌دارد.
- طی عملی برای جدا کردن دوقلوهای به هم چسبیده در واشینگتن، جراحان از مدل سه‌بعدی بدن‌های به هم چسبیده آنها راهنمایی گرفتند. پسرها کبد و اعضای اطرافِ قلبشان مشترک بود. پزشکان با استفاده از یک مدل که با استفاده از عکس‌های داخل رحم مادر ساخته‌شده بود، ایمن‌ترین راه را برای جدای کردن کودکان انتخاب کردند. این عمل با موفقیت انجام شد.
وو، دانشیار جراحی ترمیمی و پلاستیک در دانشگاه پزشکیِ واشینگتن گفت: «مدل سه‌بعدی نسبت به دیدن عکس‌ها روی تصویر دسترسی قابل‌توجهی را به شما می‌بخشد. شما قادرید از همه‌ی زوایا به آن نگاه کنید و انگشت خود را داخل تمام مدخل‌های آن کرده تا آن را کاملاً بررسی کنید.»