با این‌حال اسمارتفون سامسونگ Infinity V (که پیش‌تر تصور می‌شد گلکسی X نام دارد) احتمالا تنها یک نمونه آزمایشی برای ارزیابی نحوه واکنش بازار خواهد بود. این گونه از نوآوری می‌تواند مسیر رهایی سامسونگ و سایر برندها از سیستم‌عامل گوگل را هموار نموده و برای اکوسیستم اندروید مشکل‌ساز شود.
سیر صعودی قدرت اندروید
از عرضه نخستین اسمارتفون اندرویدی به بازار، 10 سال زمان گذشته است. این هندست با نام تجاری G1 توسط کمپانی اچ‌تی‌سی تولید شد و با همکاری شرکت مخابراتی T-Mobile به فروش رفت. این دستگاه چندان زیبا و پر زرق‌وبرق به‌نظر نمی‌رسید؛ با این‌حال فروش مناسبی را در آن مقطع زمانی تجربه کرد. سیستم‌عامل جدید به دلیل رایگان بودن، ارایه قابلیت‌های گسترده برای کاربران و فراتر از همه، جایگزینی مناسب برای اکوسیستم iOS از منظر تولیدکنندگان اسمارتفون یک موهبت قلمداد می‌شد.
در رویدادی غیرمنتظره و نامحسوس، ارزش واقعی اسمارت‌فون‌ها دیگر به سخت‌افزار آن‌ها وابسته نبوده و در عوض بر مشخصه‌های نرم‌افزاری تکیه خواهد داشت. تولیدکنندگان در اقدامی نامعقول، قابلیت‌های کنترلی بیش‌ازاندازه‌ای را از طریق نرم‌افزار ارایه کردند. سیستم‌عامل ویندوز موبایل نیز در این زمینه عملکرد بهتری نداشت. در آن زمان هیچ اپلیکیشن، اپ استور یا برنامه‌ای نظیر گوگل مپس در دسترس نبود و هیچ مشخصه‌ای به‌صورت شخصی‌سازی شده وجود نداشت. بنابراین تولیدکنندگان و ارایه‌دهندگان می‌توانستند هرگونه بدافزار موردنظر خود را در نرم‌افزارها گنجانده و ظاهرا به باور خود برنامه مذکور را به‌نوعی تحت مالکیت قرار دهند.
با هر یک سنتی که مشتریان در اپلیکیشن‌های اندرویدی سرمایه‌گذاری می‌کنند، تولیدکنندگان گوشی اندکی منزوی‌تر می‌شوند. دلیل این امر آن است که با هربار پرداخت هزینه برای نرم‌افزار، تمایل شما جهت مهاجرت به یک سیستم جدید کاهش خواهد یافت و از آن‌جا که در دنیای اندروید، نرم‌افزار کم وبیش برای کلیه تولیدکنندگان یکسان است؛ لذا اشتیاق کاربران برای تغییر بسیار بیش‌تر بوده و آن‌ها به‌سادگی می‌توانند برندهای مختلفی را امتحان نمایند. کمپانی اپل احتمالا هرگز با چنین مشکلی مواجه نخواهد بود.
تازگی اندروید برای بسیاری از تولیدکنندگان اسمارتفون از بین رفته است
پدیده‌ای که در سال 2008 بسیار خوشایند به‌نظر می‌رسید، امروزه می‌تواند از عصر پرفروغ خود خارج شود. این موضوع در خصوص برخی تولیدکنندگان نظیر ZTE نیز صادق است. با ممانعت ناگهانی از دسترسی مضاعف تولیدکنندگان به سیستم‌عامل، کمپانی ZTE نیز به حمایت‌های خود پایان داد. شرکت‌هایی نظیر سامسونگ یا هواوی احتمالا در درازمدت مایل به ساخت سیستم‌عامل‌های موبایلی تحت مالکیت خود خواهند بود. هر 2 تولیدکننده در زمینه فروش دستگاه به مشتریان و سرمایه‌گذاری روی سیستم‌عامل‌های این گجت‌ها با یکدیگر رقابت می‌کنند. با احتمال بسیار فراوان، مشتریان طی خریدهای آینده خود نیز به برندهای مذکور وفادار خواهند ماند. مهم‌تر از این، در ادامه شرکتی مانند اپل می‌تواند فرآیند ارتباط‌دهی چندین محصول با یکدیگر در قالب یک روش منطقی را آغاز نماید.
پیش‌تر علائم اولیه‌ای از آغاز تلاش برندها جهت پیمایش یک‌تنه این مسیر وجود داشت. به‌عنوان مثال در سال 2010، سامسونگ اسمارتفون خود با سیستم‌عامل بادا را عرضه کرد که این محصول نهایتا شکست خورد. تلاش بعدی این شرکت تنها 3 سال بعد و با معرفی سیستم‌عامل تایزن آغاز شد و این‌بار غول کره‌ای عملکرد بسیار بهتری از خود نشان داد. این سیستم‌عامل متن باز بوده و اکنون سامسونگ، توسعه‌دهندگان متعددی را به خدمت گرفته است (تایزن، نسخه‌ای ترکیبی از Meego محسوب می‌شود و میگو نیز پیش‌تر بخشی از بنیاد لینوکس به‌شمار می‌رفت. سامسونگ هم در سیستم‌عامل بادا از میگو بهره برد). این شرایط بهینه بود و عصر آغاز پیدایش اندروید را در ذهن تداعی می‌کرد.
اگر به‌دنبال ایده‌ای مناسب در خصوص میزان محبوبیت سیستم‌عامل‌ها در میان کاربران هستید، در این‌صورت می‌توانید به بحث‌های مطرح شده در سایت‌های مختلف نگاهی بیندازید. طرفداران اندروید و اپل با یکدیگر کلنجار رفته و تلاش می‌کنند تا یکدیگر را متقاعد نمایند که بهترین سیستم‌عامل را در اختیار دارند. با این‌حال عبور از چنین مانعی برای یک سیستم‌عامل ثالث دشوار خواهد بود. کلیه تلاش‌ها برای استقرار موفقیت‌آمیز اسمارت‌فون‌های تایزنی در بازار با شکست مواجه شده است. اما با عرضه گلکسی‌واچ، معادلات بازی تغییر کرد. برای گجت‌های پوشیدنی، سیستم‌عامل اندروید به دوران بلوغ خود نرسیده بود و سامسونگ با روشی منطقی، شانس خود را برای اتصال تایزن و اندروید امتحان کرد.
مردم با در دست گرفتن یک محصول و عملکرد بی‌نقص و موردانتظار از آن شگفت‌زده نخواهند شد. تا زمانی‌که برند یک محصول، جدید باشد کاربران تمایل دارند آن‌را امتحان کنند.
با عرضه نخستین اسمارتفون سامسونگ مجهز به نمایشگر تاشو، احتمالا غول کره‌ای سردم‌دار چنین رویکردی خواهد بود. این هندست کلیه انتظارات را ارضاء می‌کند: مردم انتظار مشاهده کارکردهای قدیمی را ندارند و مایل هستند تا در مرحله بسیار ابتدایی یک فناوری جدید، جزئی از آن باشند. لذا این موضوع می‌تواند به شکل‌گیری یک تجربه برای سامسونگ و ارزیابی میزان اشتیاق کاربران جهت سرمایه‌گذاری در این فناوری جدید منجر شود. بعلاوه برند کره‌ای می‌تواند مسیر دیگری را امتحان کند. آن‌ها می‌توانند تا زمان عرضه اسمارتفون گلکسی S10 منتظر بمانند و سپس پرچم‌دار خود را در 2 نسخه شامل یک مدل اندرویدی بدون نمایشگر تاشو و یک نسخه تایزنی ارایه نمایند.
موفقیت سامسونگ و توفیق این شرکت در راستای جذب طیف گسترده‌تری از خریداران به‌سوی سیستم‌عامل تایزن می‌تواند برای گوگل و اندروید نیز هیجان‌انگیز باشد. بعلاوه توسعه‌دهندگان برنامه نیز به تولید محتوا برای پلتفرم جدید خواهند پرداخت. در حال حاضر این افراد مشغول کار بر روی روش‌هایی هستند تا امکان اجرای بدون مشکل اپلیکیشن‌های اندرویدی در پلتفرم تایزن را فراهم نمایند.
این موضوع برای قدم گذاشتن هواوی و سامسونگ در مسیر مذکور، دلیلی قانع‌کننده به‌شمار می‌آید. در حالی‌که حاشیه سودآوری اسمارت‌فون‌ها دیگر به‌صورت نمایی رشد نمی‌کند، تقویت اکوسیستم‌ها از سوی تولیدکنندگان حائزاهمیت خواهد بود. به منظور برقراری ارتباط میان اپلیکیشن‌ها، واقعیت‌افزوده، واقعیت‌مجازی، خانه هوشمند و دستیارهای زبانی، برندهای بزرگ به کنترلی همه‌جانبه احتیاج خواهند داشت. بعلاوه از آن‌جا که گوگل با اسمارت‌فون‌های سری پیکسل خود با سایر تولیدکنندگان رقابت می‌کند؛ لذا این شرکت‌ها برای استقلال از گوگل تمایل بیش‌تری دارند.
اگر گوگل شرکت‌های سامسونگ و احتمالا هواوی را از دست بدهد، برند چینی نیز بر روی تایزن کار می‌کند و این موضوع می‌تواند موجب کسادی بازار اندروید شود.
جمع‌بندی
سامسونگ برای سالیان طولانی بر روی سیستم‌عامل تایزن کار کرده و پیش‌تر چندین محصول از قبیل تلویزیون‌ها و گلکسی‌واچ‌های خود را با موفقیت روانه بازار نموده است. ظاهرا در صورت عدم اجبار کاربران به سرمایه‌گذاری در یک پلتفرم خاص از طریق خریدهای اپلیکیشن و عرضه محصولی که به اندازه کافی نوآورانه باشد به‌نظر می‌ر‌‌‌سد که کاربران مایل به ترک اکوسیستم اندروید هستند.
اسمارتفون تاشو بایستی یک تجربه فوق‌العاده برای سامسونگ باشد. موفقیت این تجربه در بلندمدت می‌تواند تاثیرات منفی قابل‌توجهی را متوجه سیستم‌عامل اندروید نماید.