اما هنگامیکه برایشان تجویز شود، معمولا در مصرف بهموقع دارو تنبلی میکنند.
این مشکل زمانی بسیار بدتر است که بیمار کودک باشد. در یک مطالعه روی کودکانی که عفونت استرپتوکوکال (streptococcal) را داشتند و مصرف ۱۰ روزه پنیسیلین برای آنها تجویز شده بود، نشان داده شد که ۵۶ درصد بیماران در روز سوم روند ادامه مصرف را قطع کردند و در روز نهم ۸۲ درصد دیگر مصرف دارو را ادامه ندادند.
بزرگسالان نیز احتمالا بهتر از کودکان دارو را مصرف نمیکنند. بر اساس برخی دادهها که در دهه ۱۹۹۰ جمعآوری شده بود، انجمن شش و ریه آمریکا در بررسی متوجه شده بود که تقریبا بیش از نیمی از بیماران بزرگسال اعتراف میکنند که تمام دوز مصرفی آنتیبیوتیک خود را مصرف نکردهاند و بیش از یکچهارم بیان کردند که در هنگامیکه احساس بهبود میکنند، ادامه مصرف دارو را قطع میکنند.
بیشتر بیماران این عمل را انجام میدهند، حتی وقتی پزشک به آنها تاکید میکند که با قطع مصرف داروی خود روند افزایش بیماری و مقاومسازی عفونت در برابر آنتیبیوتیک در بدن آغاز میشود و احتمال بیماریهای خطرناکی وجود دارد. بیشتر بیمارانی که نحوه و زمان مصرف را رعایت نمیکنند، بهانه اصلیشان سختی و نامناسب بودن زمان مصرف دارو است.
اما حال فرض کنیم که یک نفر واقعا از افرادی نیست که به نحوه و طریقه مصرف دارو توجه نکند و در عمل از آن پیروی میکند اما به دلیلی یک وعده مصرفی از داروی خود را فراموش کرده، حال چه اتفاقی در بدن این شخص رخ میدهد؟
حذف یک وعده آنتیبیوتیک به بدن اجازه میدهد که میزان دارو در جریان خون کاهش یابد. این عمل زمان بهبود را افزایش میدهد. همچنین به میکروبها این فرصت را میدهد که با تکامل ساختار خود در برابر آنتیبیوتیکها ایمن شوند.
خبر خوشحالکننده این است که متخصصان داروساز میگویند که اگر یک وعده مصرفی فراموش شود بهاحتمالزیاد مشکلی جدی ایجاد نخواهد شد. بهمحض آنکه متوجه از دست دادن یک وعده مصرفی شدید، داروی خود را مصرف کنید (در وعده بعدی میزان را دو برابر نکنید) و زمان مصرف را مطابق با دستور ارایهشده ادامه دهید. مثلا اگر زمان مصرف دارو روزانه ۸ صبح بود اما براثر اشتباه پیشآمده به ۲ بعدازظهر تغییر کرد، از این پس زمان مصرف شما همان ۲ بعدازظهر خواهد شد. این عمل روند بهبود شما را طولانیتر (به همان اندازه که فراموش کرده بودید) میکند و البته دوز مصرفی دارو را در انتها برابر همان مقدار تجویزشده نگاه میدارد.