دانشگاه میشیگان در ابتدا با عرضه کامپیوتر Michigan Micro Mote با ابعاد ۲ × ۲ × ۴ میلی‌متر عنوان‌دار کوچکترین کامپیوتر دنیا بود تا اینکه سرانجام شرکت IBM با رونمایی از کامپیوتری کوچکتر از دانه نمک با ابعاد ۱×۱ میلی متر در اوایل سال گذشته وارد عرصه این رقابت شد و عنوان کوچکترین کامپیوتر دنیا را به نام خود کرد و اکنون بار دیگر تیم میشیگان این عنوان را بازپس گرفتند.
اکنون بعد از رونمایی از چنین سیستم‌های مینیاتوری سوال جالبی مطرح شده است که آیا به کار بردن اصطلاح کامپیوتر برای چنین PCهای میکروسکوپی که در نوک انگشت جای می‌گیرند، صحیح است؟
هنگامی که شما یک کامپیوتر رومیزی معمولی یا لپ‌تاپ خود را خاموش می‌کنید، تمامی فایل‌ها، برنامه‌ها و داده‌های شما هنوز هم بر روی حافظه داخلی (هارد) سیستم باقی خواهند ماند و از بین نخواهند رفت. پس با روشن کردن مجدد سیستم تمامی ویدیو‌ها، اسناد، بازی‌ها و… ظاهر خواهند شد. این نکته‌ای است که به همین دلیل شاید درست نیست این مخلوقات مینیاتوری دانشگاه میشیگان و شرکت IBM را به عنوان کامپیوتر در نظر گرفت.
در این کامپیوتر‌های جدید از سیستم فتوولتائیک استفاده می‌شود که روشی برای تبدیل نور به الکتریسته است. به علاوه در آن‌ها یک پردازنده، حافظه سیستم، فرستنده‌های بی‌سیم و فرستنده‌هایی که وظیفه دریافت و ارسال اطلاعات با کمک نور را دارند، قرار گرفته است. محیط خارجی محفظه سیستم به عنوان ایستگاه تغذیه کامپیوتر با سوخت نور و برنامه‌ریزی آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. به علاوه این ایستگاه خارجی وظیفه دریافت تمامی داده‌های رسیده را نیز بر عهده دارد.
در حال حاضر تنها کاری که این ریزکامپیوتر انجام می‌دهد تعیین دقیق دماست. به عبارتی به عنوان یک حسگر حرارتی با دقت بالا عمل می‌کند. برای این منظور با استفاده از پالس‌های الکترونیکی برای تبدیل درجه حرارت‌ها در فواصل زمانی مشخص کمک می‌گیرد. برای مثال، این ریز کامپیوتر قادر به تعیین درجه حرارت گروهی از سلول‌های یک توده توموری در بدن بیمار است و این کار را با دقت خطایی برابر با ۰.۱ درجه سانتی‌گراد انجام می‌دهد.
گری لوکر، پرفسور رادیولوژی و مهندسی پزشکی‌زیستی در این رابطه عنوان کرد که به دلیل کوچکی و سازگاری زیستی این ریز حسگر حرارتی، می‌توان آن را در بدن موش‌های آزمایشی کاشت و سلول‌های سرطانی را در دورش رشد داد تا بتوان تحقیقات مورد نظر را بهتر و با دقت بالا‌تر انجام داد. از این حسگر برای بررسی تغییرات دمای سلول‌های درون تومور نسبت به سلول‌های طبیعی بدن استفاده می‌شود و در نهایت با تجزیه و تحلیل داده‌های بدست آمده از تغییرات دمایی، می‌توان موفقیت آمیز بودن یا نبودن روند درمانی بیمار را تعیین نمود.
تیم سازنده به دلیل نیاز متخصصان سرطان‌شناسی این نمونه را طراحی و آماده کردند ولی این ریزکامپیوتر‌ها به اندازه کافی انعطاف‌پذیر و چند منظوره طراحی شده‌اند که بتوانند نیاز‌های تحقیقاتی بخش‌ها و رشته‌های مختلف را برطرف نمایند. از جمله نظارت صوتی و تصویری، کنترل مخازن نفتی، مطالعات پزشکی و…
پرفسور گری لوکر همکاری طولانی مدتی با این تیم تحقیقاتی داشته است و عهده‌دار معرفی و پاسخگویی به سوالات در مورد این حسگر حرارتی ریز و کارآمد بود. در حقیقت باید اعتراف کرد که مسیر طراحی و ساخت این محصول بسیار دشوار بوده است. با توجه به اندازه آن، پیکربندی و بسته‌بندی این سیستم کاملا شفاف در نظر گرفته شده بود بنابراین ریزمدار‌هایی که در معرض نور قرار داشتند به خوبی نور دریافتی از ایستگاه تغذیه نوری که شامل یک لامپ LED است را از خود ساطع می‌کردند.
به همین علت تیم سازنده مجبور به استفاده از یک روش دیگر برای طراحی مدار‌ها شدند. این روش‌های جدید نیز خود دارای مشکلاتی بودند و باید ضمن برآورده نمودن طراحی مداری، به همان اندازه نیز کم قدرت باشند تا نسبت به نور مقاوم شوند.